Όταν κατασκευαζόταν ο θρυλικός «Τιτανικός» στα ναυπηγεία του Μπέλφαστ στην Ιρλανδία, κανείς δεν γνώριζε πως το όνομά του θα έμενε γραμμένο στην ιστορία. Έμοιαζε σαν ένα ακόμα πλοίο, από τα εκατοντάδες της εποχής το οποίο ετοιμαζόταν να πραγματοποιήσει το παρθενικό του ταξίδι. Η μοίρα του Τιτανικού όμως καθώς και των 2.224 επιβατών που επέβαιναν σε αυτό είχε γραφτεί ήδη από τη στιγμή που άρχιζε να σχεδιάζεται από τον Thomas Andrew Junior.
Thomas Andrew Junior -o εμπνευστής του Τιτανικού
Ο Thomas Andrew Junior γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1873 στο Comber, μια μικρή πόλη στην Ιρλανδία. 
Προερχόμενος από γνωστή επιχειρηματική οικογένεια θέλησε να ακολουθήσει τα χνάρια των γονιών του.
Προερχόμενος από γνωστή επιχειρηματική οικογένεια θέλησε να ακολουθήσει τα χνάρια των γονιών του.
Το Δεκέμβριο του 1908, ο Thomas αποφάσισε να κάνει πράξη τα μεγαλόπνοα σχέδια του κατασκευάζοντας δύο πλοία, την «Ολυμπιακή» και τον «Τιτανικό». Δύο χρόνια αργότερα τα δύο πλοία ήταν έτοιμα.
Παντρεμένος πια και με μία κόρη αποφάσισε το 1912 να διασχίσει τα νερά του παγωμένου Ατλαντικού ως επιβάτης στο παρθενικό ταξίδι του μεγάλου δημιουργήματός του, τον Τιτανικό.
Ο ρόλος του στο πλοίο δεν ήταν άλλος από το να παρακολουθεί στενά το υπερωκεάνιο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και να παρέχει συμβουλές σχετικά με τυχόν βελτιώσεις που χρειαζόντουσαν να γίνουν.
Όταν ο Τιτανικός προσέκρουσε στο παγόβουνο, ήταν ο ίδιος που επιθεώρησε τις ζημιές και ο ίδιος που ενημέρωσε τον καπετάνιο του πλοίου Edward Smith πως το πλοίο του δεν έχει καμία πλέον τύχη.
Λίγο πριν πνιγεί στα νερά του Ατλαντικού, μαρτυρίες επιζώντων λένε πως τον έβλεπαν μέχρι τελευταία στιγμή να δίνει συμβουλές σε πολλούς για το πώς θα σωθούν και βοηθούσε γυναίκες και παιδιά να μπουν στις σωσίβιες λέμβους.
Το τηλεγράφημα
Το βράδυ της 14ης Απριλίου του 1912,την ημέρα που προσέκρουσε ο Τιτανικός στο παγόβουνο, στο ακρωτήρι Cape Race λίγο πιο έξω στον Ατλαντικό, το τηλεγραφείο της περιοχής, το οποίο αναμετέδιδε ειδήσεις και μηνύματα μεταξύ της Ευρώπης και της Νέας Υόρκης έλαβε ένα κατεπείγον τηλεγράφημα.
Ήταν λίγο πριν τις 22:25 όταν ο Τιτανικός εξέπεμψε σήμα κινδύνου «CQD», το σημερινό «ΣΟΣ»
Ο 14χρονος τότε John Myrick, αν και μαθητευόμενος κατάλαβε αμέσως το σήμα κινδύνου του Τιτανικού. Με μεγάλη ταχύτητα και ακρίβεια χρησιμοποιώντας σήματα Μορς μετέδωσε την πληροφορία στους χειριστές ασυρμάτων.
Πολλά ατμόπλοια που βρισκόντουσαν στην περιοχή και έλαβαν το σήμα κατευθύνθηκαν προς το σημείο που βρισκόταν ο Τιτανικός. Ωστόσο, το πιο κοντινό το «Carpathia» ήταν 4 ώρες μακριά. Ο Τιτανικός ήταν καταδικασμένος.
Robert Hichens- Ο άνθρωπος που βούλιαξε τον Τιτανικό
Ήταν ο άνδρας που είχε αναλάβει το πηδάλιο του Τιτανικού την ώρα που προσέκρουσε το υπερωκεάνιο στο 
παγόβουνο.
παγόβουνο.
Εκείνη την εποχή ο Hichens βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του. Ωστόσο, το βράδυ εκείνο έμελε να καταστρέψει τα όνειρά του και να επισκιάσει το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο Hichens ήταν ένας από τους επιζώντες της μοιραίας εκείνης βραδιάς, ο οποίος και διασώθηκε από το πλοίο «Carpathia». Η μαρτυρία του θεωρήθηκε πολύ σημαντική για την ιστορία του Τιτανικού όπως τη ξέρουμε σήμερα.
Πολλοί θεώρησαν εκείνον υπεύθυνο για την πρόσκρουση στο παγόβουνο καθώς ισχυρίζονται ότι παρερμήνευσε τις εντολές του καπετάνιου και οδήγησε το Τιτανικό κατευθείαν προς το παγόβουνο.
Η δισέγγονη του όμως έχει άλλη άποψη επί του θέματος καθώς πιστεύει πως ο προπάππους της είχε 7 χρόνια εμπειρία ως σηματωρός αποκλείοντας έτσι το γεγονός ότι έκανε ένα τόσο τραγικό λάθος.
Μια ώρα μετά την σύγκρουση, ο Hichens πήρε εντολή να εγκαταλείψει το πηδάλιο του πλοίου και τέθηκε επικεφαλής των έξι σωσίβιων λέμβων.
Μετά το ατύχημα του Τιτανικού η ζωή του καταστράφηκε. Ο γάμος του διαλύθηκε, έγινε πότης και προσπάθησε δύο φορές να αυτοκτονήσει, για να καταλήξει τελικά στη φυλακή για απόπειρα φόνου. Το 1940 απεβίωσε.
Ναυάγιο Τιτανικού- Τυχαίο ή μοιραίο;
Πολλοί είναι εκείνοι που κατά καιρούς ισχυρίζονται πως ο Τιτανικός ήταν από την αρχή καταδικασμένος να 
ναυαγήσει. Εκείνη την μοιραία βραδιά της 14ης Απριλίου, το υπερωκεάνιο προσέκρουσε στις 22:25 σε παγόβουνο 460 μίλια ανοικτά των ακτών του Newfoundland και βυθίστηκε δύο ώρες αργότερα στις 02:20 της 15ης Απριλίου παρασύροντας στο βυθό 1.517 επιβάτες και πλήρωμα. Τα αίτια της βύθισής του ποικίλουν ακόμα και σήμερα.
ναυαγήσει. Εκείνη την μοιραία βραδιά της 14ης Απριλίου, το υπερωκεάνιο προσέκρουσε στις 22:25 σε παγόβουνο 460 μίλια ανοικτά των ακτών του Newfoundland και βυθίστηκε δύο ώρες αργότερα στις 02:20 της 15ης Απριλίου παρασύροντας στο βυθό 1.517 επιβάτες και πλήρωμα. Τα αίτια της βύθισής του ποικίλουν ακόμα και σήμερα.
Έναν αιώνα μετά δύο νέες μελέτες υποστηρίζουν ότι τα σπάνια φυσικά φαινόμενα διαδραμάτισαν μείζονα ρόλο στο ναυάγιο.
Η πρώτη θεωρία αναφέρεται στην εγγύτητα της Γης με τη Σελήνη και τον Ήλιο, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται κάθε 1000 χρόνια και δημιουργεί παλίρροιες στη θάλασσα. Ένα τέτοιο φαινόμενο δημιουργήθηκε και εκείνη τη νύχτα με αποτέλεσμα οι παλίρροιες να παρασύρουν το παγόβουνο στη ρώτα του Τιτανικού.
Η δεύτερη θεωρία προέρχεται από έναν Βρετανό ιστορικό ο οποίος υποστηρίζει ότι τα παγωμένα νερά της Ανταρκτικής δημιούργησαν ιδανικές συνθήκες για ένα ασυνήθιστο είδος αντικατοπτρισμού που έκρυψε το παγόβουνο από τους παρατηρητές του πλοίου και προκάλεσε σύγχυση γύρω από τα υπόλοιπα πλοία της περιοχής ως προς την ταυτότητα του υπερωκεανίου. Έτσι αιτιολογούν και τη μεγάλη καθυστέρηση στις προσπάθειες διάσωσής του.
Πάντοτε όμως κάθε θεωρία έχει τους υποστηρικτές και τους επικριτές της. Όπως και να έχει όμως ο καπετάνιος και το πλήρωμα γνώριζαν από την αρχή ότι ο πάγος στο Βόρειο Ατλαντικό ήταν ασυνήθιστα κακός εκείνο το έτος εξαιτίας του βαρύ χειμώνα.
Επιπλέον, οι ελλείψεις του Τιτανικού δεν αμφισβητούν και την πιο προφανή αιτία, πως χτύπησε απλά σε ένα παγόβουνο, αφού το πλοίο αν και υπερπολυτελές δε διέθετε τηλεσκόπια και όπως ήταν φυσικό όταν το παγόβουνο έγινε αντιληπτό από τους αρμοδίους ήταν ήδη πολύ αργά.
Οι 5 μύθοι του Τιτανικού
Η ιστορία του Τιτανικού αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς σκηνοθέτες. Το 1997 ο Τζέιμς Κάμερον θριάμβευσε με την ομώνυμη ταινία του με πρωταγωνιστές τον Λεονάρντο ντι Κάπριο και την Κέιτ Γουίνσλετ. Λίγες μέρες πριν η ταινία ξαναζωντάνεψε στους κινηματογράφους σε 3D έκδοση. Η ταινία του Κάμερον όμως ανέθρεψε τη δημιουργία πέντε μύθων.
1. Ο «Αβύθιστος» Τιτανικός
Στην ταινία η μητέρα της ηρωίδας αναζητά το πλοίο στην αποβάθρα του Σαουθάμπτον και φωνάζει «Λοιπόν, αυτό 
είναι το πλοίο που λένε είναι αβύθιστο.»
είναι το πλοίο που λένε είναι αβύθιστο.»
Αυτός ίσως είναι και ο μεγαλύτερος μύθος για τον Τιτανικό σύμφωνα με τον Richard Howells, από το Kings College του Λονδίνου.
Η πλοιοκτήτρια εταιρία του Τιτανικού White Star Line ποτέ δεν ανέφερε πως το πλοίο της είναι αβύθιστο.
Επίσης, ο Τιτανικός ήταν άγνωστος μέχρι τη βύθισή του. Η «Ολυμπιακή» που κατασκευάστηκε την ίδια εποχή είχε κλέψει την παράσταση για το παρθενικό της ταξίδι από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη το 1911 κάνοντας την ίδια διαδρομή με τον Τιτανικό, έχοντας τον ίδιο καπετάνιο, τις ίδιες εγκαταστάσεις ασφαλείας και τον ίδιο αριθμό των σωσίβιων λέμβων.
2. Το τελευταίο τραγούδι της ορχήστρας
Ο μύθος θέλει την ορχήστρα του Τιτανικού να παραμένει στο κατάστρωμα μέχρι τη βύθισή του παίζοντας μουσική ώστε να κρατήσουν ψηλά το ηθικό των επιβατών.
Ένας από τους επιβάτες ανέφερε πως η τελευταία μελωδία της ορχήστρας ήταν ο ύμνος «Πιο κοντά, Θεέ μου, σε Σένα».
Ο συγκεκριμένος όμως επιβάτης κατάφερε και αποβιβάστηκε από το πλοίο αρκετή ώρα πριν αυτό βυθιστεί, οπότε η μαρτυρία του δε θεωρείται έγκυρη. Επίσης, κανένα μέλος της ορχήστρας δεν επέζησε για να επιβεβαιώσει κάτι τέτοιο.
3. Ο θάνατος του καπετάνιου
Οι πληροφορίες που έχουμε για τις τελευταίες ώρες του καπετάνιου του Τιτανικού Edward Smith είναι λίγες ωστόσο, 
από τις ταινίες που έχουμε δει φαντάζει στα μάτια μας ως ένας αληθινός ήρωας που παρέμεινε στη θέση του μέχρι τη στιγμή που το πλοίο βυθίστηκε.
από τις ταινίες που έχουμε δει φαντάζει στα μάτια μας ως ένας αληθινός ήρωας που παρέμεινε στη θέση του μέχρι τη στιγμή που το πλοίο βυθίστηκε.
Στην πραγματικότητα όμως πολλοί είναι εκείνοι που ρίχνουν όλο το φταίξιμο στον ίδιο για την πρόσκρουση στο παγόβουνο.
Ο συγγραφέας του βιβλίου «Τιτανικός» Louden-Brown υποστηρίζει: «Ο καπετάνιος Smith είναι τελικά υπεύθυνος για όλες τις αποτυχίες της διοίκησης επί του σκάφους, κανείς άλλος δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη.»
Πράγματι, ο Edward Smith γνώριζε πολύ καλά με πόσους επιβάτες ταξίδευε ο Τιτανικός και τη χωρητικότητα των σωσίβιων λέμβων. Εντούτοις, η πρώτη σωσίβια λέμβος που είχε χωρητικότητα 67 ατόμων, περιείχε μόνο 27. Πολλές ήταν εκείνες που έφευγαν μισογεμάτες.
Έπειτα, η τύχη του καπετάνιο Smith αγνοείται από εκείνο το βράδυ. «Σαν να έγινε καπνός και να χάθηκε στους αιθέρες.» αναφέρει ο Louden-Brown.
4. Ο κακός πρόεδρος
Ένας κακός στις ταινίες πάντα πουλάει και όταν πρόκειται για τον ίδιο τον πρόεδρος της εταιρίας White Star Line στην οποία ανήκε ο Τιτανικός τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα.
Ο μύθος θέλει τον J Bruce Ismay να είναι ένας δειλός που ξέφυγε από το βυθιζόμενο πλοίο, αφήνοντας επιβάτες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, στην τύχη τους. Ήταν εκείνος που πίεζε τον καπετάνιο να κατευθύνει το πλοίο μέσα από τα παγόβουνα για πιο γρήγορα.
Η πραγματικότητα όμως απέχει πολύ διότι ο λόρδος Mersey, ο οποίος είχε διεξάγει την έρευνα για τις συνθήκες του ναυαγίου, λίγους μήνες μετά το δυστύχημα, αναφέρει ότι ο Ismay είχε βοηθήσει πολλούς άλλους επιβάτες να σωθούν πριν από την εύρεση μιας θέσης για τον εαυτό του στην τελευταία ναυαγοσωστική λέμβο.
5. Οι αποκλεισμένοι επιβάτες της τρίτης θέσης
Στην ταινία του Cameron απεικονίζονται οι επιβάτες της τρίτης θέσης να είναι εγκλωβισμένοι κάτω από το 
κατάστρωμα σε ένα λαβύρινθο από σκάλες και διαδρόμους ώστε να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση στις σωσίβιες λέμβους.
κατάστρωμα σε ένα λαβύρινθο από σκάλες και διαδρόμους ώστε να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση στις σωσίβιες λέμβους.
Κάτι τέτοιο όμως δε συνέβη εκείνη την βραδιά στον Τιτανικό. Πράγματι υπήρχε ένας διαχωρισμός στις κατηγορίες σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία περί μετανάστευσης, όμως σίγουρα η πόρτα μεταξύ πρώτης και τρίτης κατηγορίας δεν ήταν κλειδωμένη σύμφωνα με το λόρδο Mersey.
Είναι αλήθεια πως οι επιβάτες της τρίτης κατηγορίας είχαν μια δυσκολία ως προς τη πρόσβαση στις σωσίβιες λέμβους και σώθηκαν λιγότεροι από το ένα τρίτο, ωστόσο, κανείς δεν τους εμπόδισε να επιβιβαστούν σε αυτές.
Σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία για τη μετανάστευση, οι μετανάστες έπρεπε να διαχωρίζονται έτσι ώστε, πριν ο Τιτανικός φτάσει στο Μανχάταν, να σταματήσει πρώτα στο Ellis Island, όπου εκεί οι μετανάστες θα υποβαλλόντουσαν σε υγειονομικούς ελέγχους.
Σήμερα
Σήμερα, 100 χρόνια μετά από τη βύθισή του η ιστορία του μας μαγεύει ακόμα. Πρόσφατα έναυπέρ πολυτελέστατο μουσείο στα ναυπηγεία του Μπέλφαστ στην Ιρλανδία δημιουργήθηκε προς τιμή του Τιτανικού.
Στο διαδίκτυο 200,000 αρχεία είναι διαθέσιμα δωρεάν σε οποιονδήποτε επιθυμεί να μάθει πράγματα άγνωστα μέχρι σήμερα για την ιστορία του υπερωκεάνιου.
Η τραγική φύση του Τιτανικού και η χαμένη μαγεία μιας εποχής θα μείνουν για πάντα στην ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου